|
Opmerking vooraf: In zijn paspoort stond Eijsvogel, maar zijn
'artiestennaam' was Eysvogel of kortweg Eys. Zo blijven wij hem noemen.
Allereerst volgt hier een "In Memoriam" geschreven door Peter de Waard
na het overlijden van Hans Eysvogel op 4 februari 2019,
gepubliceerd in "De Volkskrant" van 4 maart 2019.
Titel: Hij maakte paarden even beroemd als Cruijff
Toen de drafsport bloeide was Hans Eijsvogel elke zondag de stem van de
paardenliefhebbers.
Hij praatte sneller dan de paarden liepen.
Nu is er een grotere kans dat een sportliefhebber de naam van een rechtsback van RKC weet dan die van een draver op Duindigt.
Ooit waren dravers bijna net zo bekend als Cruijff en Van Hanegem. In de tijd dat zij voetbalden zag heel Nederland aan het einde
van elke Studio Sporteen draverij met fameuze paarden als Quicksilver S, Eland, Henri en Jojo Buitenzorg. Commentator Hans Eijsvogel voerde de spanning halverwege de laatste bocht op en begon na `nu komen de paarden op het laatste rechte stuk' nog sneller te praten dan de paarden liepen.
Zijn dochter Marjolein Bolhuis-Eijsvogel herinnert zich hoe hij dit onderdeel met hand en tand verdedigde. "Hij had een tandartsenpraktijk in Haarlem, maar elke dinsdag ging hij naar Hilversum voor de redactievergadering. Hij was anders bang dat de draverijen in het voetbalgeweld zouden sneuvelen." Eijsvogel was ook erg teleurgesteld dat de draf-en rensport nu nauwelijks meer media-aandacht krijgt.
Hans Eijsvogel was jarenlang Nederlands meest bekende hippische journalist. Behalve de draverijen - toentertijd een van de
grootste sporten - becommentarieerde hij ook de dressuur, het springen, de vierspannen en de military. En een keer was hij ook
co-commentator bij een hockey-wedstrijd. Dat was bij de vrouwen-hockeyfinale tijdens de Spelen van 1984 in Los Angeles. Zijn dochter Marjolein won daar goud. Hij was op dertien Olympische spelen. In 2016 werd hij nog gehuldigd op Duindigt voor zijn inzet voor deze baan. Hans Eijsvogel overleed 4 februari j.l. in Aerdenhout. Met zijn echtgenote Mariette Eijsvogel-ten Berge had hij zes kinderen. Hij was de zoon van een Haarlemse kno-arts die nog in het eerste elftal had gespeeld van Koninklijk HFC en zelf paarden hield. Hans, hij had nog een jongere zus, was als jonge ruiter verknocht aan de military, een hindernisrace.
Marjolein: "Hij zei altijd op aarde te willen terugkeren als military-paard omdat die de beste verzorging krijgen."
In 1952 werkte hij mee aan een film over de paardensport in Nederland. Eindredacteur en verslaggever Tom Schreurs van
het Avro-radioprogramma De Sportrevue, zag de film en vroeg hem als commentator van de hippische sporten. "Op doordeweekse
dagen was ik tandarts en zaterdag en zondag verslaggever", vertelde Eijsvogel in 2012 in de jubileumuitzending van Langs de Lijn.
In 1976 ontstond op de redactie van Studio Sport een conflict met de vaste paardensportverslaggever Aad van Leeuwen. Toenmalig
hoofdredacteur Bob Spaak stapte naar Eijsvogel toe en vroeg hem Van Leeuwen te vervangen. De laatste was razend en weigerde plaats te maken voor de 'achterbakse, onbeholpen tandarts uit Aerdenhout'. De Verening draf- en rensport NDR nam het voor Van Leeuwen
op en Eijsvogel werd de toegang tot de drafbanen ontzegd. Uiteindelijk kwam minister Fons van der Stee van Landbouw er aan te pas
om het conflict op te lossen. Hij gebood voorzitter Piet van Binsbergen van de draf-en rensport de boycot van Eijsvogel ongedaan te maken. Toen Van Binsbergen tegenstribbelde zei Van der Stee: "U bent toch niet doof?"
"Mijn vader was een temperamentvolle man. En dan maak je niet altijd vrienden", zegt zijn dochter. Hoewel hij van alle paardenonderdelen hield, nam de draf-en rensport een speciale plek in. Hij had de bloeiperiode van dit onderdeel van de paardensport meegemaakt en kon de teloorgang niet aanzien. Hans Eijsvogel is liefst 60 jaar actief geweest in de
hippische sport. Hij was goed bevriend met prins Bernhard. Zijn memoires zouden dan ook de titel krijgen '1000 paarden en een prins'.
(einde artikel van Peter de Waard)
Hieronder het "In Memoriam" geschreven door Hans Sinnige
na het overlijden van Hans Eysvogel op 4 februari 2019,
gepubliceerd in "Draf&Rensport" nr. 7 van 2019 .
Het laatste publieke optreden van Hans Eysvogel, voor een artikel
in de Kerst-special 2018. Op deze foto zit hij bij de bar van
restaurant 'Zon en Zeebad' te Noordwijk, temidden van zijn
drafsportvienden v.l.n.r. John van Exter, Fred Handelaar en
Hans Sinnige, de auteur van onderstaand In Memoriam.
In onze Kerstspecial 2018, die twee maanden geleden verscheen, stond een groot interview met Hans Eijsvogel onder de kop 'De Eijs is weer bijna de oude'. Misschien was de wens wel de vader van de gedachte, want Hans kwakkelde ook toen nog met zijn gezondheid en die ging daarna verder achteruit. Vorige week maandag overleed Hans, op 91-jarige leeftijd.
Zijn verjaardag vierde hij op 28 november thuis, samen met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Kort daarvoor vond ons interview plaats. We togen, samen met Hans zijn jarenlange vriend Fred Handelaar, naar Noordwijk. Bij Zon en Zeebad werd gegeten en 'Eijs' vertelde de ene na de andere anekdote. Vragen stellen was eigenlijk niet nodig. Het verhaal schreef zichzelf en alle eigenschappen die Hans kenmerkten kwamen voorbij. Op de kaart waarmee zijn overlijden bekend werd gemaakt staan ze allemaal genoemd. Een greep daaruit: daadkrachtig, creatief, strijdlustig en authentiek, maar ook eigenwijs en eigenzinnig. Met iets grotere letters staat er: groot man, klein hart. Heel herkenbaar voor iedereen die in de loop der jaren met hem te maken had en hem beter leerde kennen.
Dat zijn overlijden landelijk in het nieuws kwam was te verwachten. Hans was van beroep tandarts, nam al vanaf jonge leeftijd
actief deel in alle takken van de draf- en rensport maar zijn bekendheid nam een vlucht nadat hij in de jaren 80 voor de
AVRO het sportprogramma De Sportrevue ging maken. Dat was in de tijd dat heel Nederland het moest doen met één televisiezender. Hans was daarop wekelijks te zien en werd een bekende Nederlander. In de jaren vijftig becommentarieerde hij de allereerste Eurovisie-uitzending op de Nederlandse televisie, een draverij uit Milaan. Tweeenvijftig jaar lang gaf Hans verslag van de uiteenlopende disciplines van de paardensport, zowel voor NOS Langs de Lijn op de radio als voor NOS Studio Sport op televisie.
Hans was goed bevriend met Prins Bernhard, die hij zover kreeg dat hij jarenlang de Gouden Zweep uitreikte. Later nam ondermeer
Prinses Margriet dat voor haar rekening, maar op een gegeven moment liet het Koninklijk Huis verstek gaan en dat deed Hans pijn. Net zoals het hem dwars zat dat de sport, waarvan hij de glorietijden meemaakte en die hij landelijk op de kaart zette, afgleed naar iets waarvoor zijn voormalige werkgevers geen belangstelling meer hadden. Dat liet hij niet zomaar over zijn kant gaan. Hans en ik togen enkele malen naar het Mediapark en zochten daar de beleidsmakers van Studio Sport op. Die gaven zonder er omheen te draaien aan dat de manier van verslaggeving zoals Hans die jarenlang deed niet meer voldoet aan de eisen van deze tijd. Een koers van start tot finish, zonder een pakkend verhaal over een paard of rijder er omheen, zullen we op de NPO nooit meer zien. Tijdens dat gesprek, waarbij de deur naar de redactieruimte open stond, stak om de paar minuten iemand zijn of haar hoofd om de hoek. "Ik dacht al: ik hoor een bekende stem!" Iedereen kende Hans nog en was blij om hem te zien. Dat deed hem goed.
De laatste vijftien jaar was Hans hooguit nog af en toe als bezoeker aanwezig op de baan. Hij liep met een stok, die hij overigens zelf had gemaakt. Houtbewerking was een hobby waarin hij veel tijd stak. Hij maakte in zijn boothuis de meest uiteenlopende voorwerpen, die allemaal één ding gemeen hadden: ze waren tot in het detail perfect. Hans hield niet van half werk. Hij was kritisch op zichzelf, maar ook op anderen. Kritiek stak hij niet onder stoelen of banken, dat paste niet bij hem. Liever greep hij de telefoon en ging hij het gesprek aan. Naarmate zijn gezondheid afnam en hij steeds minder mobiel werd was zijn nummer, dat
begon met 023 en eindigde met een reeks vieren, steeds vaker bij mensen in de sport in de display te zien. Het waren meestal lange gesprekken en om die reden sprak iemand die regelmatig door Hans werd gebeld met een knipoog over 'alarmfase 4' als het
nummer van 'Eijs' zichtbaar werd.
Toen we Hans na ons etentje in november naar huis brachten was de volgende afspraak al gemaakt. John van Exter, eveneens een
goede vriend van Hans, zou in februari zijn nieuwe restaurant op de boulevard van Noordwijk openen. Daar wilden we heen. Daar
gaan we ook heen, maar zonder Hans. In onze gedachten zal hij er wel bij zijn.
Hans, rust in vrede.
Foto's van Hans Eysvogel
Boven: Uitreiking van het Zilveren Schild op Duindigt d.d. 30 mei 1948.
V.l.n.r. Amateur-jockey Wagenaar, amateur-jockey Hans Eysvogel,
Daddy Siem, Joep Dekkers, Dr. Eysvogel sr., Mac Leod,
amateur-jockey Hans Dekkers, Aimée Selens,
Gijs van Yperen en Tin Dekkers.
Boven: Een close-up van Hans Eysvogel
bij de prijsuitreiking op Duindigt op 30 mei 1948.
Boven: Koridon (Blg) en Hans Eysvogel tijdens het defilé
op Duindigt d.d. 27 juni 1954.
Boven: Koridon en Hans Eysvogel zijn de triomfators
in de Beker der Amateurs op Duindigt d.d. 26-9-1954.
Boven: Koridon onder Hans Eysvogel op weg naar de start
te Duindigt d.d. 14-8-1955. Hans draagt onder zijn buis
een zendertje en doet onderweg live-verslag van de ren
via de radio.
Boven: Adios K en Hans Eysvogel gefotografeerd op het
entrainement van Jan van Dooyeweerd, waar Hans kind aan huis was.
Wekelijks kwam hij met Harry Willemse en Jan Hoejenbos
bij Van Dooyeweerd thuis om te klaverjassen.
Boven: Adios K en Hans Eysvogel in de koers
op Duindigt d.d. 11 oktober 1964.
Boven: Anton (rechts) wordt in handen van Hans Eysvogel tweede
achter Hunter (links met Th. Berg, Swe) in de Trophee van de
Europese Federatie voor Amateurs op Duindigt, op 26-5-1968.
Boven: Cereal Spencer en Hans Eysvogel winnen met een neusje voorsprong
op Edelreiger S (nr.3 met Gerard v.d. Wal) de serie van het Amateur
Winterkampioenschap 1968. 3e Dharma Magowan en 4e Clara Williams.
Boven: Cereal Spencer is met Hans Eysvogel op weg naar de zege
in de finale van het Amateur Winterkampioenschap 1968,
voor Edelreiger S en Dharma Magowan.
Boven: Hans Eysvogel met zijn treinen in de achtertuin. Daar lag
bijna 700 m spoorlijn, maar deze hobby stond op het laatst op
een
lager pitje. "Mijn kleinkinderen onderhielden vroeger het spoor,
maar de oudste is inmiddels 28 jaar, dus heb ik
de helft van de rails inmiddels weggehaald.
Boven: Tijdens het filmen van de koers maakte Hans altijd actiefoto's,
een hobby van hem.
Boven: Hans Eysvogel in actie.
Boven: Hans Eysvogel was goed bevriend met Prins Bernhard,
die hier in 1992 vanwege de Gouden Zweep wordt geïnterviewd.
Boven: Hans Eysvogel mocht in 2009 de Gouden Zweep uitreiken
aan Wim van der Pijl, die had gewonnen met zijn Voltreffer.
Boven: Als er actuele ontwikkelingen waren in de sport
dan wisten de media Hans steeds te vinden.
Video van de Match-à-Deux Uno-Udo :
interview met de eigenaren Stassen en Winsser en
commentaar tijdens de race door Hans Eysvogel
BOEK:
1000 PAARDEN EN EEN PRINS
De Memoires van Hans Eysvogel,
auteurs: André Buurman en Hans Eysvogel
Het in november 2008 verschenen boek "1000 PAARDEN EN EEN PRINS"
bevat de memoires van Hans Eysvogel, die man die bekend werd van
radio en TV en 55 jaren lang de stem was van hippisch Nederland.
Hij heeft veel beleefd en kan daar smakelijk over vertellen.
Zijn boek staat vol anecdotes over zijn jeugdjaren, zijn eerste
kennismaking met de paardensport, zijn debuut bij de radio, hoe
hij vanaf een renpaard als amateurjockey een live verslag maakte
van een race op Duindigt en het dramatische ongeval van de Poolse
militaryruiter, wiens dood hij zelfs op de foto vastlegde. Ook zijn
gesprekken met de ministers van Landbouw en zijn aanvaringen met
de diverse bestuurders binnen de hipische sport komen ruim aan bod.
Geschreven in de eigenwijze stijl van Hans Eysvogel, vol humor,
dramatiek en vaak ook confronterend. Een niet te missen boek voor
alle draf- en rensportliefhebbers.
André Buurman is begonnen met deze biografie, maar later heeft de eigenwijze Hans Eysvogel het zelf gecorrigeerd en afgemaakt. Niemand wist het immers beter dan hijzelf.
Het boek kost 18,95 Euro en was vanaf 1 nov. 2008 te koop op alle
draf/renbanen in Nederland. Nu is er soms wel eens een te koop in de boekwinkel van het NDR-Museum op Duindigt.
Boven: Voormalig minister van Landbouw Gerrit Braks nam
tien jaar geleden het eerste exemplaar in ontvangst van
de memoires van Hans Eysvogel.
Uit het Noord-Hollands Dagblad van 11 februari 2019:
In de wekelijkse rubriek 'Daar zit muziek in' duikt
verzamelaar Jaap Heemskerk in zijn sportplatencollectie.
Elke maandag vertelt hij het verhaal achter een plaat.
Vandaag: Deze keer een plaat zonder muziek.
Familie-Vermaak op een singeltje
met Hans Eysvogel:
Het Grote W5-Familiespel
Je hebt grammofoonplaten in allerlei soorten en maten en er worden af en toe bijzondere trucs mee uitgehaald. Zo zijn
er platen die niet van buiten naar binnen draaien, maar van binnen naar buiten. Dat is leuk, maar ook hoogst irritant
omdat de plaat dan aan het einde niet afslaat op een platenspeler met automatische afslag.
Er zijn ook platen met meerdere groeven. De zogenaamde 'multi-sided records' komen weinig voor. Het meest aangehaalde voorbeeld hiervan is het album 'Matching Tie and Handkerchief' van Monty Python. Maar ook Jack White, Tool en De la Soul haalden
dat trucje uit. Je weet van tevoren dan nooit welke groef de naald pakt.
De enige Nederlandse plaat waarvan ik weet dat deze multigroeftruc is gebruikt, is een plaat van de vorige week overleden Hans Eysvogel. De verslaggever becommentarieerde vroeger hartstochtelijk de paardenkoersen en dat was vaak het prachtige toetje van
het zondagse uur Studio Sport.
Henri Buitenzorg
De plaat is getiteld 'Het grote W5-familiespel'. Op de plaat wordt de spanning, die je hebt bij het gokken op de renbaan nagebootst. Je kunt op zes legendarische Nederlandse dravers uit de jaren zeventig en tachtig gokken, te weten:
Henri Buitenzorg, Kees Verkerk, Ymond Boekelte, Jojo Buitenzorg, Speedy Volita en Udo Quick. Ook Zeus Boekelte en Uno Hazelaar verschijnen aan de start, zo weet Hans Eysvogel te melden, maar op die twee paarden kun je bij het spel niet inzetten.
Enthousiast commentaar
In gokgek Engeland zijn er meerdere van dit soort platen gemaakt, maar geen enkele is zo leuk als deze Nederlandse versie. Dat komt door het enthousiaste commentaar van Hans Eysvogel, dat als muziek in de oren klinkt.
"De Grote Prijs van Nederland is in volle gang. Het sterkste veld dat ooit in Nederland in een draverij aan de start kwam, davert over de baan op weg naar de finish", staat op de achterkant van de hoes vermeld. 'Het sterkste veld ooit', dat kan wel kloppen.
Want toen Henri en Jojo Buitenzorg al met paardenpensioen waren, moesten Ymond en Zeus Boekelte nog geboren worden.
De plaat kiest aan het eind willekeurig een groef zodat steeds een ander paard wint. Op het etiket van de plaat staan quoteringen varierend van 2:1 tot 10:1. Door op de plaat de bijgeleverde papieren kansschijf te leggen wordt aan het eind van de race bij
het stilzetten van de plaat de winst voor een juiste gok bepaald.
Een leuk spel, met dank aan Hans Eysvogel.
|
